Toen ik vanmorgen even met de fiets naar de stad reed, maakte ik de gebruikelijke kronkel door de begraafplaats aan de Dijkstraat. Toen ik in de vroege vooravond nog een fietstocht wou ondernemen, totaal buiten mijn gewone route, kon ik het niet nalaten de kleine kronkel over de begraafplaats weer te maken. Ik stelde toen vast dat een witte steen het bezoek verraadde van iemand, die even wou blijven stilstaan bij het graf van Jotie. Deze avond nog schreef ik deze onbeholpen woorden om die persoon, hij of zij mag anoniem blijven, te danken voor het korte bezoek, het kleine moment van overpeinzing, van bezinning. Het hoeft geen twee november te zijn om sommigen te gedenken.
Staande aan het graf van de dichter
Iemand
legd’ een steen
op de arm
van het kruis
boven ‘t graf
van Jotie.
Iemand
gaf een boodschap
aan de dichter
van het leven,
aan de dichter
van de liefde
en de dood.
Iemand
gaf te kennen
dat de dichter
van het leven
in de dood
de liefde krijgt ...
waar de dichter
zo naar dorst.
Iemand
legd’ een steen
op de arm
van het kruis
boven ‘t graf
van Jotie.
Iemand
gaf een boodschap
aan de dichter
van het leven,
aan de dichter
van de liefde
en de dood.
Iemand
gaf te kennen
dat de dichter
van het leven
in de dood
de liefde krijgt ...
waar de dichter
zo naar dorst.
© Danny Peeters, Oudenaarde 05 september 2014.
Mag ik vragen het copyright te respecteren?
Mag ik vragen het copyright te respecteren?