Het heeft nog enige tijd geduurd voordat ik de beslissing genomen heb, maar vandaag moest dat maar eens gebeuren. Twee auto's, als je het met één kunt doen, is te gek.
De zuurte van de dag is zopas voorbij gekomen. Ook al omdat ik dat helemaal zelf wou. Bij het avondeten heb ik een paar zure haringen gegeten, dat is een van de vele lievelingskostjes van mij. Rolmops, maar dan niet in de veel te vette mayonaise. Af en toe mag dat ook eens, maar ik verkies toch de versie die in azijn is ingelegd, en lekkere ringen ajuin meegezuurd. Het smaakt heerlijk.
Mijn maag protesteert wel bij teveel zuur, jaren geleden heeft mijn huisarts mij ten strengste verboden nog zuur te eten, en in een adem mee verklaarde ze tabak, chocolade, vet, kaas, alcohol en god weet wat nog allemaal verboden voor deze jongen. Die tabak, daar ben ik al mee gestopt voordat ik getrouwd ben. De blauwe rook in ons eerste bureau kwam me 's avonds uit de oren, dus heb ik zelf na twee of drie maanden het besluit genomen, en ben ik gestopt met roken. Al die andere zaken, daar heb ik me een tijd lang strikt aan gehouden, maar ja, de rest hoef ik niet te vertellen zeker?
Vandaag zag ik het laatste restje zure haring staan in de koelkast, benutte dat tesamen met het restje van deze groentenmengeling als avondeten, en meteen viel mijn frank. Waarom die halve liter zuur weggieten, als die nog goed bruikbaar is? Er liggen wortelen in de garage, tomaten, augurken en ajuin liggen in de koelkast. Er werd door middel van de ondertussen traditioneel geworden avondlijke vaat ruimte gecreëerd op het aanrecht, en Opa Daantje ging aan het werk: de tuinwortelen zijn behoorlijk gestoken door de wortelvlieg, zij vereisten enig kuiswerk. Daarna kwam het versnijwerk. Dat ging op professionele maar dan tienmaal tragere manier: het grote mes draaide vakkundig door de wortelen heen, camera's werden vooraf gewaarschuwd geen opnamen te maken, op straffe van zware defecten door zuurinwerking en zwaartekrachtschade.
Dat was meteen het grootste werk. Nog een tomaat of twee werd in kleine stukjes gesneden, ook de augurken werden in kleine schijfjes gesneden, de ajuintjes ondergingen hetzelfde lot.
Kennen jullie die emmertjes rolmops? Het achterblijvende zuur werd dus niet door de gootsteen gegoten, evenmin aangewend als onkruidverdelgingsmiddel (azijn, een flinke scheut afwasmiddel - dreft bijvoorbeeld- en enige soeplepels zout zorgen voor een milieuvriendelijk alternatief om niet al te zware onkruidplagen tussen stenen en op moeilijk te bewerken plaatsen aan te pakken). Het groentenmengsel werd in de pot gedaan, en mijn schatting was zeer correct: niet te veel, niet te weinig. Een klein roertje met een lepel, en het goedje mocht in de koelkast. Even proeven, en ja hoor, de smaak is perfect. De rolmops is nog aanwezig, en geeft aan het geheel een mooie toets.
Ideetje: bij een volgende gelegenheid ga ik als de helft van de haring verbruikt is, de rest versnijden, en dan de bovenstaande taktiek weer toepassenom alzo een haring-groentenmengsel te bekomen. Per slot van rekening passen de producenten deze taktiek al toe, zij het alleen met ajuin. Gewoon om het resultaat te ondervinden.
Een mooie, zure maar geslaagde dag dus. Groetjes!
© Danny Peeters, Oudenaarde 12 december 2012. Mag ik vragen het copyright te respecteren?