Ik lees snel en veel. Ik lees diagonaal. Ik lees overal. Ik leef - lees: lees. En dikwijls laat ik, als de vondst van internet komt, de tekst een dag staan, tot ik 's avonds het scherm zijn nachtrust gun. De tekst verdwijnt, en alles verdwijnt in de mist van de tijd.
's Anderendaags weet ik soms niet meer wat en meestal ook niet waar ik wat gelezen heb. Het heeft meestal ook geen groot belang. Maar als je al die dingen even opslaat, kan er een eigenaardige geheugenbank ontstaan, die de kleur van internet, van literatuur, lectuur en leesvoer weergeeft, om uiteindelijk te besluiten dat je leven met een toch wel kleurrijk pak onbenulligheden gevuld is.
Hier is er bijvoorbeeld zo eentje. Terwijl ik vanmorgen op zoek was naar meer informatie over Gustave Borgères (zie daarvoor dit geheime sprookje), vond ik het een aardig idee om de naam van de uitgeverij even door de koffiezet van Tante Google te halen. Tussen allerhande uitgaven die bij Editions de la Belgique artistique et littéraire op de markt gegooid werden, vond ik ook de melding over de digitailisering, in 2011, van "La Revue mensuelle nationale du mouvement intellectuel: La Belgique artistique et littéraire".
De résumé die op deze website gegeven wordt, spreekt volkomen voor zichzelf om de uitgeverij te typeren, en past dus perfect om als Zoma'a nummer 1 op de wereld losgelaten te worden. De opeenvolging van duizend en een totaal verschillende onderwerpen zullen aantonen hoe breed of hoe smal iemands interesse kan zijn als hij put uit de onuitputtelijke bronnen die over de ganse wereldbol naar deze huiskamer vloeien. Het enige wat de lezer van deze nieuwe eerste bijdrage moet weten, is wat mij zo zeer trof: deze uitgeverij, die in 1914 het dichtbundel "Le poème des mains" van Gustave Borgères uitbracht, heeft geen lang leven gekend. Dat laatste is zeer relatief, in de wereld van de kunsttijdschriften, zeker in die tijd. Er werden 35 van deze revues mensuelles (tweewekelijks!) uitgegeven, maar de activiteiten werden na juli 1914 stopgezet, terwijl ze voor het eerst verschenen in oktober 1905, waarschijnlijk in de aanloop van de internationale gebeurtenissen die de wereld voor een kleinigheid veranderden. Ze waren dus toch wel behoorlijk productief.
Toen ik ad random een exemplaar uitkoos, viel mijn oog in tome 34, nr 116 van 15 januari 1914 op een rubriek "Echos financiers" (jawel!) en las:
's Anderendaags weet ik soms niet meer wat en meestal ook niet waar ik wat gelezen heb. Het heeft meestal ook geen groot belang. Maar als je al die dingen even opslaat, kan er een eigenaardige geheugenbank ontstaan, die de kleur van internet, van literatuur, lectuur en leesvoer weergeeft, om uiteindelijk te besluiten dat je leven met een toch wel kleurrijk pak onbenulligheden gevuld is.
Hier is er bijvoorbeeld zo eentje. Terwijl ik vanmorgen op zoek was naar meer informatie over Gustave Borgères (zie daarvoor dit geheime sprookje), vond ik het een aardig idee om de naam van de uitgeverij even door de koffiezet van Tante Google te halen. Tussen allerhande uitgaven die bij Editions de la Belgique artistique et littéraire op de markt gegooid werden, vond ik ook de melding over de digitailisering, in 2011, van "La Revue mensuelle nationale du mouvement intellectuel: La Belgique artistique et littéraire".
De résumé die op deze website gegeven wordt, spreekt volkomen voor zichzelf om de uitgeverij te typeren, en past dus perfect om als Zoma'a nummer 1 op de wereld losgelaten te worden. De opeenvolging van duizend en een totaal verschillende onderwerpen zullen aantonen hoe breed of hoe smal iemands interesse kan zijn als hij put uit de onuitputtelijke bronnen die over de ganse wereldbol naar deze huiskamer vloeien. Het enige wat de lezer van deze nieuwe eerste bijdrage moet weten, is wat mij zo zeer trof: deze uitgeverij, die in 1914 het dichtbundel "Le poème des mains" van Gustave Borgères uitbracht, heeft geen lang leven gekend. Dat laatste is zeer relatief, in de wereld van de kunsttijdschriften, zeker in die tijd. Er werden 35 van deze revues mensuelles (tweewekelijks!) uitgegeven, maar de activiteiten werden na juli 1914 stopgezet, terwijl ze voor het eerst verschenen in oktober 1905, waarschijnlijk in de aanloop van de internationale gebeurtenissen die de wereld voor een kleinigheid veranderden. Ze waren dus toch wel behoorlijk productief.
Toen ik ad random een exemplaar uitkoos, viel mijn oog in tome 34, nr 116 van 15 januari 1914 op een rubriek "Echos financiers" (jawel!) en las:
Bourse de Bruxelles Nous avons signalés naguère qu'en raison des dispositions des lois nouvelles, il était trois sociétés qui avaient demandé la radiation de leurs titres de la côte. Ce sont, on s'en souvient (...).
Depuis, quatre sociétés ont fait part égallement de leurs mêmes intentions: (...).
Ces sociétés préfèrent voir rayer leurs titres de la côte de Bruxelles plustôt que de se conformer aux prescriptions légales nouvelles.
Mieux que tout, ces annonces viennent mettre en lumière le tort créé au marché de Bruxelles par les législateurs incompétents.
Geeft toe, een financiële rubriek in een literair-artistiek tijdschrift, is één ding. Dat dit tijdschrift het ook aandurfde in een dergelijk atypisch artikel de kinderen bij de naam te noemen, is een ander paar handschoenen. Het is honderd jaar geleden, niemand zal er nog van wakker liggen, maar ik ben altijd blij als ik iets dergelijks ontdek. Rebellen zijn er altijd geweest.
Ik moet nog iets bekennen. Ik lees niet snel.
© Danny Peeters, Oudenaarde, 23/06/2014.
Mag ik vragen het copyright te respecteren?
Ik moet nog iets bekennen. Ik lees niet snel.
© Danny Peeters, Oudenaarde, 23/06/2014.
Mag ik vragen het copyright te respecteren?