Ik dacht bij mezelf, waarom zou ik mezelf niet eens een keertje verwennen? Deze jongen heeft nog een beetje beweging nodig, en een zekere luiheid in deze materie moet gecompenseerd worden met een kleine stimulans. De oude fiets, zo wil de legende, ziet er een beetje gammel uit. Hoe groot dat beetje is? De ketting is gewoon dichtgeroest, het versnellingsapparaat is versleten en zit volkomen vast, je durft de fiets zelfs niet meer met een tang aan te raken, de banden zijn vergaan, de gel van het zadel is verhard, de remmen hangen er nog voor de sier op, ik weet niet of het licht nog brandt, en als het wel brandt heb ik geen brandblusapparaat meer. In een woord, mijn oude fiets staat nog wel waar hij al twee jaar staat, nee drie jaar, en mogelijk is hij ook aan die plaats vastgeroest.
Toen zondagochtend mijn vrouw mij vertelde dat de band van haar fiets weer een keertje de geest gegeven had, moest ik dus naar de fietsenmaker voor hulp. En daar zag ik het vehikel staan, dat hierboven fotogeniek staat te wezen. Ik heb hem maar even in het hoekje van het konijnenhok geduwd, omdat hij daar mooi staat te genieten van een stukje natuur in mijn tuin, waar de konijntjes zich dus ook thuis voelen. Zolang het weer het toelaat, zal ik dus om de haverklap dit vervoermiddel gebruiken en alzo besparen op kilometers en op natuur.
Een eerste testrit wees meteen uit dat hij uiterst soepel rijdt. Met zijn 24 versnellingen verslaat hij mijn auto ruimschoots. Niet dat je die 24 versnellingen zo meteen nodig hebt, ik begrijp zelfs niet waarom men zich niet beperkt tot zes of acht of zo. Maar ze staan er nu eenmaal op, en vroeg of laat zal ik er het nut wel van inzien, hoop ik. Alleszins was de keuze niet op basis van het versnellingsapparaat gemaakt. Ofwel nam ik deze fiets, met alles erop of eraan, ofwel was het een ander model. Hier had ik wel wat ik wou, namelijk een gemakkelijke instelling van het stuur: op mijn vorige fiets zat ik als een sportieve jonge kerel, met veel te fel gekromde rug. Deze fiets verplicht mij, of geeft me de mogelijkheid mooi als een verse opa rechtop te zitten. Een beetje discipline is daarbij wel nodig, maar daar moet dus ook nog aan gewerkt worden.
De verende voorvork (Willy Vandersteen, doe ik het goed?) is mooi meegenomen, en ook het zadel geeft in extreme omstandigheden een beetje mee.
Wees gerust, ik ben zeer blij met mijn nieuwe vervoermiddel. Maar er is nog die kleine spin, die met haar bijna negen maanden al heeft laten blijken dat ze maar wat graag de kamer zou willen verbouwen. Alles op een afstand van één meter wordt al verbouwd. Met enkel de kracht van haar armpjes schuift ze vooruit over de vloer, benadert haar prooi omzichtiger dan een poema, en slaat sneller dan een baracuda toe. Weer een smurf bij de collectie gevoegd! Het was een plezier ze tijdens het verjaardagsfeestje van haar broertjes (toekomstige sukkelaars!) bezig te zien.
Toen zondagochtend mijn vrouw mij vertelde dat de band van haar fiets weer een keertje de geest gegeven had, moest ik dus naar de fietsenmaker voor hulp. En daar zag ik het vehikel staan, dat hierboven fotogeniek staat te wezen. Ik heb hem maar even in het hoekje van het konijnenhok geduwd, omdat hij daar mooi staat te genieten van een stukje natuur in mijn tuin, waar de konijntjes zich dus ook thuis voelen. Zolang het weer het toelaat, zal ik dus om de haverklap dit vervoermiddel gebruiken en alzo besparen op kilometers en op natuur.
Een eerste testrit wees meteen uit dat hij uiterst soepel rijdt. Met zijn 24 versnellingen verslaat hij mijn auto ruimschoots. Niet dat je die 24 versnellingen zo meteen nodig hebt, ik begrijp zelfs niet waarom men zich niet beperkt tot zes of acht of zo. Maar ze staan er nu eenmaal op, en vroeg of laat zal ik er het nut wel van inzien, hoop ik. Alleszins was de keuze niet op basis van het versnellingsapparaat gemaakt. Ofwel nam ik deze fiets, met alles erop of eraan, ofwel was het een ander model. Hier had ik wel wat ik wou, namelijk een gemakkelijke instelling van het stuur: op mijn vorige fiets zat ik als een sportieve jonge kerel, met veel te fel gekromde rug. Deze fiets verplicht mij, of geeft me de mogelijkheid mooi als een verse opa rechtop te zitten. Een beetje discipline is daarbij wel nodig, maar daar moet dus ook nog aan gewerkt worden.
De verende voorvork (Willy Vandersteen, doe ik het goed?) is mooi meegenomen, en ook het zadel geeft in extreme omstandigheden een beetje mee.
Wees gerust, ik ben zeer blij met mijn nieuwe vervoermiddel. Maar er is nog die kleine spin, die met haar bijna negen maanden al heeft laten blijken dat ze maar wat graag de kamer zou willen verbouwen. Alles op een afstand van één meter wordt al verbouwd. Met enkel de kracht van haar armpjes schuift ze vooruit over de vloer, benadert haar prooi omzichtiger dan een poema, en slaat sneller dan een baracuda toe. Weer een smurf bij de collectie gevoegd! Het was een plezier ze tijdens het verjaardagsfeestje van haar broertjes (toekomstige sukkelaars!) bezig te zien.
© Danny Peeters, Oudenaarde 13 augustus 2014.
Mag ik vragen het copyright te respecteren?
Mag ik vragen het copyright te respecteren?