Toen ik gisteravond wou gaan slapen, was het uur van de spoken al voorbij. Mijn hondje heeft zijn vaste plaats in het salon, waar hij zonder nog te hoeven springen zijn dutje kan doen, in afwachting van zijn verhuis naar de veranda. Hij wou gewoon niet wakker worden. De leeftijd geeft hem toch wel bepaalde rechten, en ik heb veel geduld met hem: de oude man mag met een beetje vertraging wakker worden, waakhond is hij toch al niet meer.
Maar nu was het wel echt hardnekkig slapen geblazen: ik besloot een paar foto's van hem te nemen. Het is bijzonder grappig te zien hoe hij van een vaste slaap, naar een slaapdronken toestand evolueert. Hij gaat zelfs een beetje pruilerig zijn neus onder zijn voorpootjes verstoppen, om lekker knus nog een extra dutje te doen, alvorens het baasje met zijn hand tegen zijn dijen kletst om duidelijk te maken dat het geduld niet oneindig is. Dan begrijpt hij het wel, en sukkelt recht. Zijn heupen willen niet meer mee, het gebeurt zelfs meer dan eens dat hij door zijn achterpootjes zakt.
De foto's hieronder tonen dan ook aan dat hij mijn geduld wel op prijs stelt...
Maar nu was het wel echt hardnekkig slapen geblazen: ik besloot een paar foto's van hem te nemen. Het is bijzonder grappig te zien hoe hij van een vaste slaap, naar een slaapdronken toestand evolueert. Hij gaat zelfs een beetje pruilerig zijn neus onder zijn voorpootjes verstoppen, om lekker knus nog een extra dutje te doen, alvorens het baasje met zijn hand tegen zijn dijen kletst om duidelijk te maken dat het geduld niet oneindig is. Dan begrijpt hij het wel, en sukkelt recht. Zijn heupen willen niet meer mee, het gebeurt zelfs meer dan eens dat hij door zijn achterpootjes zakt.
De foto's hieronder tonen dan ook aan dat hij mijn geduld wel op prijs stelt...
Vanmorgen waren er twee extra bewoners in Huize Bloemenhof. Noa en Mirre kwamen ons een dagje gezelschap houden, en dan staat het kot gewoon ondersteboven. Met een ongekende energie daveren zij door ons etablissement heen, en vragen zeer veel aandacht.
Vanmiddag moest er ook nog gekookt worden, en de heren hebben besloten, misschien een beetje opgestookt door oma, dat ze als sous-chef zouden fungeren.
Dus werden er fricadellen gedraaid, en er werd ook geholpen met het wassen en schillen van de aardappeltjes. Er werd een beetje argwaan vertoond ten opzichte van de boontjes, maar ze werden toch wel op prijs gesteld, eens ze op de borden lagen. Voor vleesballen in tomatensaus willen ze wel een inspanning doen.
Maar het beste van de maaltijd is toch wel het dessert: chocoladetaart van petit-beurrekes, kan het lekkerder? Zo fier als een gieter poseren ze met een beetje gemaakte glimlach voor de foto's.
Vanmiddag moest er ook nog gekookt worden, en de heren hebben besloten, misschien een beetje opgestookt door oma, dat ze als sous-chef zouden fungeren.
Dus werden er fricadellen gedraaid, en er werd ook geholpen met het wassen en schillen van de aardappeltjes. Er werd een beetje argwaan vertoond ten opzichte van de boontjes, maar ze werden toch wel op prijs gesteld, eens ze op de borden lagen. Voor vleesballen in tomatensaus willen ze wel een inspanning doen.
Maar het beste van de maaltijd is toch wel het dessert: chocoladetaart van petit-beurrekes, kan het lekkerder? Zo fier als een gieter poseren ze met een beetje gemaakte glimlach voor de foto's.
© Danny Peeters, Oudenaarde 14 augustus 2014.
Mag ik vragen het copyright te respecteren?
Mag ik vragen het copyright te respecteren?