Mijn fietstocht is vandaag in drie etappes verlopen. Voormiddag was het een dienstreis, waarbij een brief gepost moest worden, want wij schijven hahaha nog echte ouderwetse brieven! Dat was dan wel het gevolg van een andere echte ouderwetse brief, die onlangs in de brievenbus viel, en die verplichtend moest beantwoord worden. Het antwoord moest bovendien verzonden worden in de bijgeleverde envelop met het opschrift "frankeren niet nodig". Moet trouwens deze uitdrukking ook niet maar eens veranderd worden in "eureren"? De tweede opdracht was brood uit een bakkerij halen, en tegen betaling mee naar huis nemen. De derde was een beetje rondneuzen in de richting waar het voorwiel heendraaide. Omdat ik mijn camera niet bij me had, kon ik de mooie omgeving van de O.L.V.-van-Pamelekerk niet vastleggen.
De tweede rit deze namiddag bracht me een mooie verrassing. Ik had in de voormiddag even gesleuteld aan mijn fiets om het zadel hoger te zetten, en zo de pijn uit mijn knieën weg te houden. Dat was een gouden zet: omdat ik mijn knieën niet meer zoals een aapje moest omhooghalen, kon ik zonder meer krachtinspanning te doen, de uitgeoefende kracht beter op de pedalen overbrengen. Gevolg: een gemakkelijker zithouding, minder pijn en comfortabeler rijden. Namiddag besloot ik nog een beetje extra verhoging aan te brengen en het resultaat was schitterend. Ook het stuur moest daarom wat verzet worden. Het was allemaal prachtig. Alleen moest ik bij het stoppen en de voet aan de grond zetten opletten niet om te vallen... Het ging allemaal beter.
De tweede rit deze namiddag bracht me een mooie verrassing. Ik had in de voormiddag even gesleuteld aan mijn fiets om het zadel hoger te zetten, en zo de pijn uit mijn knieën weg te houden. Dat was een gouden zet: omdat ik mijn knieën niet meer zoals een aapje moest omhooghalen, kon ik zonder meer krachtinspanning te doen, de uitgeoefende kracht beter op de pedalen overbrengen. Gevolg: een gemakkelijker zithouding, minder pijn en comfortabeler rijden. Namiddag besloot ik nog een beetje extra verhoging aan te brengen en het resultaat was schitterend. Ook het stuur moest daarom wat verzet worden. Het was allemaal prachtig. Alleen moest ik bij het stoppen en de voet aan de grond zetten opletten niet om te vallen... Het ging allemaal beter.
Toen ik de laatste keer nog wat bij sleutelde was ik al op het jaagpad langsheen de Schelde net voorbij Eine richting Gent op de linkeroever, ter hoogte van de natte weiden en daar deed ik even een proefritje, stopte en vertrok een paar keer, en bevond alles opperbest. Ik moest nog even mijn inbus-sleuteltjes wegstoppen en stapte dus af. Midden op de weg zag ik iets dik en groen midden over de weg kruipen. Ik zag onmiddellijk wat het was maar een aanstormende bende fietstoeristen noopte me tot een reddingsoperatie. Het was gewoon niet denkbaar dat een groep van ongeveer 20 snelheidsduivels dat beestje zouden kunnen of willen ontwijken. Dus riskeerde ik het maar: een sprintje naar het midden, het ding van de weg plukken, en terug naar de veiligheid springen... doe het maar!
Het beest was ongeveer acht centimeter lang, zoals ik achteraf vaststelde, maar door het vastnemen trok het zich samen tot een goede zes centimeter. Ik herkende het meteen als een pijlstaartrups, maar de fabriek waaruit het kwam kon ik toch niet echt determineren. Het is geen ligusterpijlstaart: de zijdelingse strepen zijn er niet, de pijl van de ligustervariant is veel langer, en deze had ook nog een soort van slangenmimicry. De kop van het beest ziet er echt uit als een slangenkop, met twee expliciete ogen (zie foto). Ook de zijdelings voorwaarts gerichte strepen blijken hier gereduceerd te zijn tot vage zwarte vlekjes. Wie me meer kan vertellen over de juiste determinatie, mag me dat altijd melden. Ik heb op een blogspotwebsite één foto gezien die goed gelijkend is, maar er wordt verwezen naar een Amerikaanse soort.
Toch was het een mooie vondst, die ik daarna maar in het gras van de berm neergelegd heb, zodat hij of zij de weg maar verder moest zoeken. Ik kende het doel van de tocht niet.
Terzijde van dit alles vermeld ik nog even dat ik een antwoodmailtje gehad heb van de dochter van Rik t'Hooft (ik heb tot nu toe de naam t'Hooft verkeerd gespeld, merk ik), met de melding dat ze het graf van Jotie zal bezoeken van zodra ze er de gelegenheid toe heeft.
Het beest was ongeveer acht centimeter lang, zoals ik achteraf vaststelde, maar door het vastnemen trok het zich samen tot een goede zes centimeter. Ik herkende het meteen als een pijlstaartrups, maar de fabriek waaruit het kwam kon ik toch niet echt determineren. Het is geen ligusterpijlstaart: de zijdelingse strepen zijn er niet, de pijl van de ligustervariant is veel langer, en deze had ook nog een soort van slangenmimicry. De kop van het beest ziet er echt uit als een slangenkop, met twee expliciete ogen (zie foto). Ook de zijdelings voorwaarts gerichte strepen blijken hier gereduceerd te zijn tot vage zwarte vlekjes. Wie me meer kan vertellen over de juiste determinatie, mag me dat altijd melden. Ik heb op een blogspotwebsite één foto gezien die goed gelijkend is, maar er wordt verwezen naar een Amerikaanse soort.
Toch was het een mooie vondst, die ik daarna maar in het gras van de berm neergelegd heb, zodat hij of zij de weg maar verder moest zoeken. Ik kende het doel van de tocht niet.
Terzijde van dit alles vermeld ik nog even dat ik een antwoodmailtje gehad heb van de dochter van Rik t'Hooft (ik heb tot nu toe de naam t'Hooft verkeerd gespeld, merk ik), met de melding dat ze het graf van Jotie zal bezoeken van zodra ze er de gelegenheid toe heeft.
© Danny Peeters, Oudenaarde 03 september 2014.
Mag ik vragen het copyright te respecteren?
Mag ik vragen het copyright te respecteren?