Vanochtend werd een pannetje vijgen versneden, gemengd met appel en frambozen. Geen bramen. Een beetje citroensap werd eveneens toegevoegd, en mijn vrouw had nog net een recept gevonden waarbij kaneel aangeprezen werd als extra smaakgever.
Het geheel heeft een tijdje staan wachten op een overtuigd proever, en deze knaap moest de klus maar klaren. Bij het avondeten werd alles op tafel gezet, ik deed mijn laatste gebeden (iemand moet op alles voorbereid zijn) en ging aan de slag. De eerste hap liet vermoeden dat de vijgen nog te zeer hun enigzins saaie smaak doorgaven, en dus luidde mijn advies: voeg appelmoes toe. Dat was meteen een schot in de roos (un Ecossais dans la rose), de nieuwe verhoudingen logen er niet om. En zo heb ik een extra portie vijgen-appel-franbozenmoes naar binnen gewerkt.
De volgende stap zal zijn een goede bewaarmethode te vinden. Invriezen net zoals appelmoes zou gaan, maar ik vraag mij af of het niet beter is alles zeer warm in glazen potten te doen, deze goed af te sluiten en onderste boven te laten afkoelen. We hebben met die methode nog geen ervaring, dus dat wordt uitkijken naar het resultaat.
Naast vijgen koken, gaat mijn aandacht de laatste dagen ook uit naar fietspedalen trappen. Ik doe dagelijks als het enigzins kan een tweetal ritten, en ik heb ondertussen een verhouding van de tandwielen gevonden die me wel ligt om lange afstanden af te malen. Niet te snel, maar wel snel draaiend met de voeten. Ook het stuur heb ik een paar maal van hoogte en stand veranderd, zodat ik nu ook wel min of meer weet wat er best past bij welke snelheid. Fietsen is plezant, zeg ik tot mijn eigen grote verbazing. Maar drie jaar inactiviteit op dat vlak laat toch zijn sporen na. In de vorm van zadelpijn...
Mag ik vragen het copyright te respecteren?