Ik heb de fiets inderdaad aangekocht met de bedoeling regelmatig opnieuw op een aangename en ontspannende wijze te bewegen. Enige jaren geleden heb ik de lokale fitness bezocht, maar alles is er zodanig prestatiegericht, dat het niet meer aangenaam was. Ook de begeleiding liet af en toe te wensen over. Sommigen wilden je echt wel informeren en helpen, maar helaas liepen sommigen er rond met een oog voor het plaatselijk schoon, en daar hoor ik dus sinds enige tijd niet echt meer bij. Teleurgesteld liet ik het na enige tijd afweten. Hoezeer het een commerciële bedoeling is, waarbij de missie van de onderneming toch de directe gezondheidsondersteuning van de leden en cliënten moet zijn, bleek uit het gebrek aan belangstelling voor de redenen waarom ik plotseling onregelmatig en naderhand helemaal niet meer kwam. Geen mailtje, geen telefoon... Je komt niet meer? Bedankt en tot ziens.
Natuurlijk ben ik me er van bewust dat de zomerse dagen niet te vergelijken zijn met de veel talrijker herfstige en winterse dagen. Ook de lente is niet altijd koek en ei. Hoe dat dan zal verlopen, weet ik ook nog niet. Maar nu fiets ik tweemaal per dag een uur tot anderhalf uur. Ik heb mijn fiets nog geen week, ik weet dus ook niet of ik mijn opzet ga volhouden, maar ik weet wel dat de zadelpijn, waar ik in het begin last van had, al veel minder is. Dat mijn benen 's avonds enigzins zwaar zijn, vind ik normaal. Ook het gevecht tegen de wind kan ik al beter aan. Toen ik deze namiddag mijn eerste rit maakte, stond er een stevige westenwind, die me zijdelings heel wat moeite bezorgde. En aangezien ik de Schelde overgestoken had via de Ohiobrug, zat ik aan de overkant open in de wind. Zowel heen als weer speelde de wind nu eens mee, dan weer tegen. Maar de benen bleven draaien, en mijn snelheid was toch meer dan een gevecht tegen de stilstand. De tweede rit, deze avond, bij schemer, gebeurde in een relatieve windstilte, en dat is natuurlijk ideaal voor een trainingsrit, zonder te vervallen in een koers tegen mezelf. Ik heb zonder moeite anderhalf uur verder gepeddeld. De afstand kan ik niet inschatten, het genot van te fietsen en de gedachten de vrije loop te laten, waren des te groter.
Ik herhaal: fietsen is heerlijk, zolang het maar voor de ontspanning dient. Ik heb bovendien inderdaad, net zoals het opzet was, de auto al meerdere malen laten staan. Lang leve het milieu! (en mijn benen, hoewel ze nu nog altijd een beetje protesteren, net zoals mijn rug, om van de zadelpijn maar te zwijgen, deze neemt toch al af.)
Mag ik vragen het copyright te respecteren?