Kommer en kwel? Nee hoor, dat nu ook niet. Ik heb vandaag afscheid genomen van een goede vriend, die me bijna dagelijks van pas kwam, maar die de laatste tijd niet meer meekon. En de nieuwe aanval van winterse koude heeft hem uiteindelijk geveld. Zijn batterij was leeg, en ik had geen zin meer in nog eens garagistje te spelen: een telefoontje naar mijn professionele garagist, en die zei me dadelijk dat ik mocht langskomen. Mijn auto is met me meegegaan naar de garage, ik ben alleen terug thuis gekomen. Op straat is er nu een lege plek.
Het heeft nog enige tijd geduurd voordat ik de beslissing genomen heb, maar vandaag moest dat maar eens gebeuren. Twee auto's, als je het met één kunt doen, is te gek.
De zuurte van de dag is zopas voorbij gekomen. Ook al omdat ik dat helemaal zelf wou. Bij het avondeten heb ik een paar zure haringen gegeten, dat is een van de vele lievelingskostjes van mij. Rolmops, maar dan niet in de veel te vette mayonaise. Af en toe mag dat ook eens, maar ik verkies toch de versie die in azijn is ingelegd, en lekkere ringen ajuin meegezuurd. Het smaakt heerlijk.
Mijn maag protesteert wel bij teveel zuur, jaren geleden heeft mijn huisarts mij ten strengste verboden nog zuur te eten, en in een adem mee verklaarde ze tabak, chocolade, vet, kaas, alcohol en god weet wat nog allemaal verboden voor deze jongen. Die tabak, daar ben ik al mee gestopt voordat ik getrouwd ben. De blauwe rook in ons eerste bureau kwam me 's avonds uit de oren, dus heb ik zelf na twee of drie maanden het besluit genomen, en ben ik gestopt met roken. Al die andere zaken, daar heb ik me een tijd lang strikt aan gehouden, maar ja, de rest hoef ik niet te vertellen zeker?
Het heeft nog enige tijd geduurd voordat ik de beslissing genomen heb, maar vandaag moest dat maar eens gebeuren. Twee auto's, als je het met één kunt doen, is te gek.
De zuurte van de dag is zopas voorbij gekomen. Ook al omdat ik dat helemaal zelf wou. Bij het avondeten heb ik een paar zure haringen gegeten, dat is een van de vele lievelingskostjes van mij. Rolmops, maar dan niet in de veel te vette mayonaise. Af en toe mag dat ook eens, maar ik verkies toch de versie die in azijn is ingelegd, en lekkere ringen ajuin meegezuurd. Het smaakt heerlijk.
Mijn maag protesteert wel bij teveel zuur, jaren geleden heeft mijn huisarts mij ten strengste verboden nog zuur te eten, en in een adem mee verklaarde ze tabak, chocolade, vet, kaas, alcohol en god weet wat nog allemaal verboden voor deze jongen. Die tabak, daar ben ik al mee gestopt voordat ik getrouwd ben. De blauwe rook in ons eerste bureau kwam me 's avonds uit de oren, dus heb ik zelf na twee of drie maanden het besluit genomen, en ben ik gestopt met roken. Al die andere zaken, daar heb ik me een tijd lang strikt aan gehouden, maar ja, de rest hoef ik niet te vertellen zeker?
En gisteren had ik een paar tomaatjes gesneden, een wortel in zeer fijne brokjes gesneden, daar nog een paar augurkjes tussen gesnipperd, en een handjevol zure ajuintjes uit de bokaal erbij gevoegd. Azijn, olie, peper en zout maakten de boel tot het zeer eenvoudige maar wel overheerlijke groentenmengsel, dat mijn moeder al bereide toen we nog kinderen waren. Met een eenvoudige boterham is dat gezonder dan om het even welk beleg, als je maar tegen de azijn kunt. Als je dat een uurtje in de koelkast plaatst, is dat een heerlijk alternatief vitaminen-bronnetje.
Vandaag zag ik het laatste restje zure haring staan in de koelkast, benutte dat tesamen met het restje van deze groentenmengeling als avondeten, en meteen viel mijn frank. Waarom die halve liter zuur weggieten, als die nog goed bruikbaar is? Er liggen wortelen in de garage, tomaten, augurken en ajuin liggen in de koelkast. Er werd door middel van de ondertussen traditioneel geworden avondlijke vaat ruimte gecreëerd op het aanrecht, en Opa Daantje ging aan het werk: de tuinwortelen zijn behoorlijk gestoken door de wortelvlieg, zij vereisten enig kuiswerk. Daarna kwam het versnijwerk. Dat ging op professionele maar dan tienmaal tragere manier: het grote mes draaide vakkundig door de wortelen heen, camera's werden vooraf gewaarschuwd geen opnamen te maken, op straffe van zware defecten door zuurinwerking en zwaartekrachtschade.
Dat was meteen het grootste werk. Nog een tomaat of twee werd in kleine stukjes gesneden, ook de augurken werden in kleine schijfjes gesneden, de ajuintjes ondergingen hetzelfde lot.
Kennen jullie die emmertjes rolmops? Het achterblijvende zuur werd dus niet door de gootsteen gegoten, evenmin aangewend als onkruidverdelgingsmiddel (azijn, een flinke scheut afwasmiddel - dreft bijvoorbeeld- en enige soeplepels zout zorgen voor een milieuvriendelijk alternatief om niet al te zware onkruidplagen tussen stenen en op moeilijk te bewerken plaatsen aan te pakken). Het groentenmengsel werd in de pot gedaan, en mijn schatting was zeer correct: niet te veel, niet te weinig. Een klein roertje met een lepel, en het goedje mocht in de koelkast. Even proeven, en ja hoor, de smaak is perfect. De rolmops is nog aanwezig, en geeft aan het geheel een mooie toets.
Ideetje: bij een volgende gelegenheid ga ik als de helft van de haring verbruikt is, de rest versnijden, en dan de bovenstaande taktiek weer toepassenom alzo een haring-groentenmengsel te bekomen. Per slot van rekening passen de producenten deze taktiek al toe, zij het alleen met ajuin. Gewoon om het resultaat te ondervinden.
Een mooie, zure maar geslaagde dag dus. Groetjes!
© Danny Peeters, Oudenaarde 12 december 2012. Mag ik vragen het copyright te respecteren?
Vandaag zag ik het laatste restje zure haring staan in de koelkast, benutte dat tesamen met het restje van deze groentenmengeling als avondeten, en meteen viel mijn frank. Waarom die halve liter zuur weggieten, als die nog goed bruikbaar is? Er liggen wortelen in de garage, tomaten, augurken en ajuin liggen in de koelkast. Er werd door middel van de ondertussen traditioneel geworden avondlijke vaat ruimte gecreëerd op het aanrecht, en Opa Daantje ging aan het werk: de tuinwortelen zijn behoorlijk gestoken door de wortelvlieg, zij vereisten enig kuiswerk. Daarna kwam het versnijwerk. Dat ging op professionele maar dan tienmaal tragere manier: het grote mes draaide vakkundig door de wortelen heen, camera's werden vooraf gewaarschuwd geen opnamen te maken, op straffe van zware defecten door zuurinwerking en zwaartekrachtschade.
Dat was meteen het grootste werk. Nog een tomaat of twee werd in kleine stukjes gesneden, ook de augurken werden in kleine schijfjes gesneden, de ajuintjes ondergingen hetzelfde lot.
Kennen jullie die emmertjes rolmops? Het achterblijvende zuur werd dus niet door de gootsteen gegoten, evenmin aangewend als onkruidverdelgingsmiddel (azijn, een flinke scheut afwasmiddel - dreft bijvoorbeeld- en enige soeplepels zout zorgen voor een milieuvriendelijk alternatief om niet al te zware onkruidplagen tussen stenen en op moeilijk te bewerken plaatsen aan te pakken). Het groentenmengsel werd in de pot gedaan, en mijn schatting was zeer correct: niet te veel, niet te weinig. Een klein roertje met een lepel, en het goedje mocht in de koelkast. Even proeven, en ja hoor, de smaak is perfect. De rolmops is nog aanwezig, en geeft aan het geheel een mooie toets.
Ideetje: bij een volgende gelegenheid ga ik als de helft van de haring verbruikt is, de rest versnijden, en dan de bovenstaande taktiek weer toepassenom alzo een haring-groentenmengsel te bekomen. Per slot van rekening passen de producenten deze taktiek al toe, zij het alleen met ajuin. Gewoon om het resultaat te ondervinden.
Een mooie, zure maar geslaagde dag dus. Groetjes!
© Danny Peeters, Oudenaarde 12 december 2012. Mag ik vragen het copyright te respecteren?